Mr. & Ms. Jeff
Door: Jel en El
Blijf op de hoogte en volg Ellen en Jelle
24 Maart 2010 | China, Guangzhou
Vorig jaar tussen de expats, nu living like the locals. Lees: tussen de middag op onze fiets een bakje rijst halen.
Inmiddels zijn we 3 weken in Guangzhou. Ons appartement ligt in een mooie ‘Garden’. De Jinbi Garden om precies te zijn. Eigenlijk is dit hetzelfde als een wijk, maar hier zijn ook winkels en kleine kapsalonnetjes te vinden.
Elke ochtend worden we gewekt met Chinees gezang. Rond een uurtje of 9 start de ochtendgymnastiek waarbij de mooiste bewegingen aan te pas komen. Ook al doen we er zelf niet aan mee, toch is het goed voor te stellen dat de locals hier kracht uit putten. Het ziet er ontspannen uit en dat is toch lekker voordat er weer een nieuwe dag begint in de hectiek van Guangzhou. Zodra de zon onder gaat begint het ritueel opnieuw. Overal in de wijk zijn kinderen te vinden, mensen aan het dansen en zingen en zitten er mensen buiten op fitnessapparaten. Echt een super fijne buurt waarin we ons thuis voelen en waar we natuurlijk weer veel bekijks hebben.
Dit appartement kregen we natuurlijk niet zomaar. Althans, de keuze was snel gemaakt. Maar toen moesten we nog onze vingerafdruk zetten in het makelaarskantoortje.
Het begon rustig. Gewoon met zijn 2en in een klein kamertje, samen met een meisje en een jongen van het kantoor. Deze jongen, Mr. Kimi genaamd, was keihard aan het broeden op zoveel mogelijk vragen.
“Mr. Jeff (moeilijk ‘ths’) do you know van Nistelrooij”? “Yes, we do”! zeggen we.
‘’He’s my idol, I love him”, zegt Mr. Kimi terwijl hij zijn vuist op z’n hart drukt.
‘’Mr. Jeff, do you speak French? I love the romantic French”.
Ik vertelde hem dat Bonjour hetzelfde is als Nihao. Dat werd meteen in de praktijk gebracht bij elk persoon die het kantoortje binnen stapte.
“Ms. Jeff (ja ik ben een echte Ms. hier) here is my card”!
“Thank you”, en ik bekijk hem geïnteresseerd zoals iedereen dat hier doet.
Alleen, wanneer kunnen we alles nou regelen, we wachten al een uur!
Uiteindelijk kwam S even langs om ons te helpen, aangezien de eigenaren van het appartement geen Engels spreken. Toen ontstond er chaos. Nou ja, wij vonden het chaos. Want overleggen is hier keihard schreeuwen en dat is dus normaal. Onder dit geschreeuw door werd ik nog even op mijn rug getikt. “You have beautiful eyes”, zei één van de medewerkers. Toen haar beltoon van Mariah Carey met ‘Can’t live without you’ afging liep ze naar buiten. Ik keek Jelle een beetje vermoeid aan, maar ondertussen moesten we lachen om de hele situatie.
Uiteindelijk kon Jelle zijn duim in het inkt dopen en werd onze overeenkomst bevestigd. Yes!
Mr Kimi ging nog even met ons mee naar het appartement. Hij wilde nog wat dingen laten zien. Dat bleek dus het aan en uit doen van de lichten te zijn. Na ongeveer 15 x op het lichtknopje te hebben gedrukt, zei hij nog even: “Mr and Ms Jeff, here you can put on the light”.
‘’Thanks Mr. Kimi, we understand!”
Mr. Jeff is trouwens niet het enige wat we hebben gehoord.
Mr. Jack, Mr. Jelly en Mr. Yellow (??) zijn varianten die al voorbij zijn gekomen.
We wonen nu 5 min van ons pand af, echt ideaal. En we zijn helemaal blij met onze nieuwe aanschaf. Twee mooie fietsen, een glimmende gele en glimmende rode. Woehoe! . Ze zijn ietwat aan de kleine kant, waardoor Jelle zijn benen tot zij kin komen, maar lekker belangrijk.
Nou dat is wat hier. Twee weken geleden liepen we naar een fietsenwinkel. We hadden al snel een keuze gemaakt dus één van de mannetjes ging met onze fietsen aan de slag. Nog even in orde maken. Officieel moet elke fietser hier een nummerbord hebben. Ik vroeg er nog naar, maar er werd wild nee geschut met ondertussen wat geschreeuw. Nou het zal wel dan. Ondertussen werden we gebeld door een medewerker van Ikea, dat de wagen met onze bestelde spullen bijna bij ons pand was. Jelle ging er heen en ik bleef bij het fietsenwinkeltje. Binnen een mum van tijd stonden er heel wat mensen stil om te kijken hoe zo’n hoog blonde meid een fiets kocht. Terwijl ik dat deed belde er weer iemand van Ikea naar mij. Ze konden het pand niet vinden. Ik gaf het nummer van C, zij spreekt Chinees dus dat is wat makkelijker. Tot 10 x aan toe herhaalde de man aan de lijn haar nummer verkeerd. Arrrrrrgghhh. Daar stond ik dan alleen in een drukke straat, met starende mensen, een hakkelende Chinees aan de telefoon en 2 fietsen aan mijn hand.
Eenmaal alles geregeld kon het avontuur beginnen. Ell alleen op de fiets door Guangzhou, met Jel z’n fiets aan de andere hand. Er werd geklapt, geschreeuwd, gefloten, gestaard en ge-weet ik wat nog meer. Ik probeerde sommigen nog netjes gedag terug te zeggen, maar moest toch echt op al dat verkeer letten, wat een chaos. Het is hier ieder voor zich, i will surive!. En met ieder bedoel ik: een vrachtwagen met 25 mannen boven op, een oud vrouwtje met een kar vol bananen, 3 schoolkids op een fiets, een busje te vol beladen met jerrycans, een oud mannetje dat midden op de weg van zijn fiets stapt om wat pas gevallen verf van de weg te schrapen (misschien kan ie er nog wat mee). Ja, fietsen door Guangzhou geeft heel veel prikkels met zoveel om je heen. Maar we kunnen niet meer zonder onze fietsen.
Vorige week hebben we ergens aan de Pearl River gegeten met Elleke. Ik ken haar nog van de Havo. Zij is door China aan het trekken en was een aantal dagen in Guangzhou. Samen met 2 Engelse medereizigers hebben we een heel gezellig avondje gehad. Super om te horen waar zij al allemaal geweest zijn. Alle drie vonden ze de Chinese muur een echt wonder. Gelukkig staan wij daar over een paar maanden ook op!
Alles gaat dus helemaal goed hier. We genieten nu ook nog even van het lente weer. 28 graden, een zonnetje erbij, heel fijn! Aankomend weekend moeten we voor ons visum naar Hong Kong. Erg vervelend dat moeten, dus dan maken we het voor ons zelf nog wat leuker door daar een paar nachten te blijven. Jeeej!
Het is hier nu 17:30, de olijven (Thank God, ook hier te koop!) en de rosé worden door vriendlief op tafel gezet, dus ik ga afsluiten.
Wij redden ons nog beter dan vorig jaar, alles is zo vertrouwd. Dus maak jullie geen zorgen en geniet lekker van het lentezonnetje in NL. Al is dat altijd van korte duur…….sorry….!
Kus van ons
Inmiddels zijn we 3 weken in Guangzhou. Ons appartement ligt in een mooie ‘Garden’. De Jinbi Garden om precies te zijn. Eigenlijk is dit hetzelfde als een wijk, maar hier zijn ook winkels en kleine kapsalonnetjes te vinden.
Elke ochtend worden we gewekt met Chinees gezang. Rond een uurtje of 9 start de ochtendgymnastiek waarbij de mooiste bewegingen aan te pas komen. Ook al doen we er zelf niet aan mee, toch is het goed voor te stellen dat de locals hier kracht uit putten. Het ziet er ontspannen uit en dat is toch lekker voordat er weer een nieuwe dag begint in de hectiek van Guangzhou. Zodra de zon onder gaat begint het ritueel opnieuw. Overal in de wijk zijn kinderen te vinden, mensen aan het dansen en zingen en zitten er mensen buiten op fitnessapparaten. Echt een super fijne buurt waarin we ons thuis voelen en waar we natuurlijk weer veel bekijks hebben.
Dit appartement kregen we natuurlijk niet zomaar. Althans, de keuze was snel gemaakt. Maar toen moesten we nog onze vingerafdruk zetten in het makelaarskantoortje.
Het begon rustig. Gewoon met zijn 2en in een klein kamertje, samen met een meisje en een jongen van het kantoor. Deze jongen, Mr. Kimi genaamd, was keihard aan het broeden op zoveel mogelijk vragen.
“Mr. Jeff (moeilijk ‘ths’) do you know van Nistelrooij”? “Yes, we do”! zeggen we.
‘’He’s my idol, I love him”, zegt Mr. Kimi terwijl hij zijn vuist op z’n hart drukt.
‘’Mr. Jeff, do you speak French? I love the romantic French”.
Ik vertelde hem dat Bonjour hetzelfde is als Nihao. Dat werd meteen in de praktijk gebracht bij elk persoon die het kantoortje binnen stapte.
“Ms. Jeff (ja ik ben een echte Ms. hier) here is my card”!
“Thank you”, en ik bekijk hem geïnteresseerd zoals iedereen dat hier doet.
Alleen, wanneer kunnen we alles nou regelen, we wachten al een uur!
Uiteindelijk kwam S even langs om ons te helpen, aangezien de eigenaren van het appartement geen Engels spreken. Toen ontstond er chaos. Nou ja, wij vonden het chaos. Want overleggen is hier keihard schreeuwen en dat is dus normaal. Onder dit geschreeuw door werd ik nog even op mijn rug getikt. “You have beautiful eyes”, zei één van de medewerkers. Toen haar beltoon van Mariah Carey met ‘Can’t live without you’ afging liep ze naar buiten. Ik keek Jelle een beetje vermoeid aan, maar ondertussen moesten we lachen om de hele situatie.
Uiteindelijk kon Jelle zijn duim in het inkt dopen en werd onze overeenkomst bevestigd. Yes!
Mr Kimi ging nog even met ons mee naar het appartement. Hij wilde nog wat dingen laten zien. Dat bleek dus het aan en uit doen van de lichten te zijn. Na ongeveer 15 x op het lichtknopje te hebben gedrukt, zei hij nog even: “Mr and Ms Jeff, here you can put on the light”.
‘’Thanks Mr. Kimi, we understand!”
Mr. Jeff is trouwens niet het enige wat we hebben gehoord.
Mr. Jack, Mr. Jelly en Mr. Yellow (??) zijn varianten die al voorbij zijn gekomen.
We wonen nu 5 min van ons pand af, echt ideaal. En we zijn helemaal blij met onze nieuwe aanschaf. Twee mooie fietsen, een glimmende gele en glimmende rode. Woehoe! . Ze zijn ietwat aan de kleine kant, waardoor Jelle zijn benen tot zij kin komen, maar lekker belangrijk.
Nou dat is wat hier. Twee weken geleden liepen we naar een fietsenwinkel. We hadden al snel een keuze gemaakt dus één van de mannetjes ging met onze fietsen aan de slag. Nog even in orde maken. Officieel moet elke fietser hier een nummerbord hebben. Ik vroeg er nog naar, maar er werd wild nee geschut met ondertussen wat geschreeuw. Nou het zal wel dan. Ondertussen werden we gebeld door een medewerker van Ikea, dat de wagen met onze bestelde spullen bijna bij ons pand was. Jelle ging er heen en ik bleef bij het fietsenwinkeltje. Binnen een mum van tijd stonden er heel wat mensen stil om te kijken hoe zo’n hoog blonde meid een fiets kocht. Terwijl ik dat deed belde er weer iemand van Ikea naar mij. Ze konden het pand niet vinden. Ik gaf het nummer van C, zij spreekt Chinees dus dat is wat makkelijker. Tot 10 x aan toe herhaalde de man aan de lijn haar nummer verkeerd. Arrrrrrgghhh. Daar stond ik dan alleen in een drukke straat, met starende mensen, een hakkelende Chinees aan de telefoon en 2 fietsen aan mijn hand.
Eenmaal alles geregeld kon het avontuur beginnen. Ell alleen op de fiets door Guangzhou, met Jel z’n fiets aan de andere hand. Er werd geklapt, geschreeuwd, gefloten, gestaard en ge-weet ik wat nog meer. Ik probeerde sommigen nog netjes gedag terug te zeggen, maar moest toch echt op al dat verkeer letten, wat een chaos. Het is hier ieder voor zich, i will surive!. En met ieder bedoel ik: een vrachtwagen met 25 mannen boven op, een oud vrouwtje met een kar vol bananen, 3 schoolkids op een fiets, een busje te vol beladen met jerrycans, een oud mannetje dat midden op de weg van zijn fiets stapt om wat pas gevallen verf van de weg te schrapen (misschien kan ie er nog wat mee). Ja, fietsen door Guangzhou geeft heel veel prikkels met zoveel om je heen. Maar we kunnen niet meer zonder onze fietsen.
Vorige week hebben we ergens aan de Pearl River gegeten met Elleke. Ik ken haar nog van de Havo. Zij is door China aan het trekken en was een aantal dagen in Guangzhou. Samen met 2 Engelse medereizigers hebben we een heel gezellig avondje gehad. Super om te horen waar zij al allemaal geweest zijn. Alle drie vonden ze de Chinese muur een echt wonder. Gelukkig staan wij daar over een paar maanden ook op!
Alles gaat dus helemaal goed hier. We genieten nu ook nog even van het lente weer. 28 graden, een zonnetje erbij, heel fijn! Aankomend weekend moeten we voor ons visum naar Hong Kong. Erg vervelend dat moeten, dus dan maken we het voor ons zelf nog wat leuker door daar een paar nachten te blijven. Jeeej!
Het is hier nu 17:30, de olijven (Thank God, ook hier te koop!) en de rosé worden door vriendlief op tafel gezet, dus ik ga afsluiten.
Wij redden ons nog beter dan vorig jaar, alles is zo vertrouwd. Dus maak jullie geen zorgen en geniet lekker van het lentezonnetje in NL. Al is dat altijd van korte duur…….sorry….!
Kus van ons
-
24 Maart 2010 - 09:38
Tessa:
Leuk verhaaltje weer Ell!
See you soon!
Kus -
24 Maart 2010 - 09:57
Peter:
SMOOTHBOYYY! -
24 Maart 2010 - 09:58
Rob:
I like story. And beautiful pictures, mrs Jeff. Say helllo to Mr Jeff, please? -
24 Maart 2010 - 10:13
J'roen!:
Ellen Ellen Ellen...
de verslagen die jij schrijft zijn voor mij echt een afleiding op het werk. Vorige keer las ik ze allemaal aandachtig en nu ook weer...Blijf deze verhaaltjes schrijven. Een feest der herkening in dat knettergekke land! Wens je uiteraard heel veel succes de komende maanden met Jelle! kus -
24 Maart 2010 - 11:52
Leonie:
Wat weer een geniaal verhaal :) Leuk om te lezen! Super wat jullie daar meemaken.
Veel plzr en geniet ervan.
Groetjes! -
24 Maart 2010 - 12:16
Mama Bya:
Zojuist naar het filmpje van Jel op de fiets gekeken. Wat hilarisch zeg. Ik heb vreselijk moeten lachen. Jel met 2 stoeltjes achterop gebonden en degene die passeert heeft bijna een complete inventaris voor what ever op z'n fiets!
Leuke foto's! En weer een leuk verhaal.
X (mama) Bya -
24 Maart 2010 - 13:58
Anke:
Heerlijk om te lezen, ik kan me er iets bij voorstellen.
groetjes -
24 Maart 2010 - 15:34
Tijmen:
hahaha Jelle op de fiets! Geniaal -
24 Maart 2010 - 17:39
Herman:
Het blijft leuk om op deze manier op de hoogte te blijven wat jullie beleven.
Het is ook fijn dat wij vorig jaar daar zijn geweest en om die reden ons goed de situatie in kunnen beelden.
Het blijft natuurlijk op de eerste plaats een business trip, dus veel succes. Daarnaast is het goed dat jullie je vermaken anders hou je het niet uit. Dus ook veel plezier gewenst en geniet van de dagen dat je in Hong Kong bent. -
24 Maart 2010 - 20:12
Carla Van Beelen:
Klinkt als echte mondiale mensen, het hele verhaal!
Leuke tekst, lijkt op een 'film' voor mij.
Liefs van Carla -
25 Maart 2010 - 17:29
Aziez:
Leuk om te lezen al die verhalen! Mare 1 aanvulling... Je vergeet Mr. Jette :D -
26 Maart 2010 - 13:11
Lise:
Super weer! Nog last gehad van de zandstorm. Leuk huis, vooral de gordijnen!
-
28 Maart 2010 - 14:15
Joerik:
Klinkt weer goed allemaal! geniet van het werk en het leven daar!
groetjes Joek -
30 Maart 2010 - 12:42
Tess:
Wat een top verhaal..:) echt geweldig.
Mooi dat het goed met jullie gaat!!
Kuss Tess -
02 April 2010 - 17:09
Kathe:
Ha die El en Jel
Zo, weer even tijd voor een reactie.
Ik heb weer erg genoten van jullie verhaal en ik zie jullie al helemaal voor me op de fiets daar in China tussen alle chineesjes.
Doe wel voorzichtig hoor
Jan en ik wensen jullie daar fijne Paasdagen
liefs en dikke kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
