Live vanuit kamer 1320..
Door: Jel en El
Blijf op de hoogte en volg Ellen en Jelle
05 Maart 2010 | China, Guangzhou
En voor de 2e keer ‘Nihao’!
Een jetlag. Het is nu bijna 01:30 en we zijn nog klaarwakker. Gisteren werd ‘t zelfs 04:30 voordat we enige vorm van slaap voelden. Om 04:00 vroeg Jelle namelijk nog of ik zin had om eten voor hem te halen. Nou nee!
Afgelopen dinsdag zijn we via Beijing naar Guangzhou gevlogen. Woensdagmiddag om 15:30 lokale tijd kwamen we aan. De warme bries die we voelden toen we de vliegtuigtrap afliepen gaf ons weer het vertrouwde gevoel van vorig jaar (ook het dringen om een plekje te bemachtigen in de bus trouwens).
Vanaf de 1e minuut hadden we allebei een heel ander gevoel dan vorig jaar. Toen we vorig jaar voor 8 maanden vertrokken waren we erg enthousiast, maar ook zenuwachtig en we voelden ons soms een beetje vreemd. Nu is alleen het enthousiaste deel nog maar over.
Guangzhou voelt voor ons nu alsof we in Amsterdam lopen. Een beetje onze stad, bekende wegen, vertrouwd straatbeeld en stiekem een beetje als 2e thuis. Wees niet bang lieve mensen, 2e plek en dus niet 1e. Want dat is natuurlijk bij jullie;)!
Woensdag liepen we meteen naar het kantoor, waar de meiden druk zaten te typen.
Hoe zullen ze gaan reageren? Daar hadden we al eerder over nagedacht. En eigenlijk deden ze het precies zoals wij verwacht hadden.
Alle koppies gingen omhoog, een verlegen/lacherig, maar toch enthousiast ‘Nihao’ klonk ons in de oren.. en.. jawel.. binnen 2 seconden was het hoofd weer naar het beeldscherm gedraaid. Fijn dat ze ons gemist hebben.
Maar wij weten wel beter, het is verlegenheid en ze vinden het volgens ons weer super leuk dat we er zijn.
’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten geweest en hebben we C een cadeautje gegeven voor haar kleine zoon, ‘’Xie Tianle’’ is zijn naam. Jelle had in NL al een mooie ruitblouse en een spijkerbroekje uitgezocht in maatje 80. ‘’Very Thankfull’’ was ze.
We verblijven hier weer in het Rosedale hotel, een bekende plek voor ons. Maar ditmaal kijken we uit op een krottenwijk. Als je dan je gordijnen sluit en gaat slapen kan je niet om de armoede heen. Je luxe kamer waardeer je dan zeker maar het geeft veel meer een soort van schaamtegevoel. Het is niet eerlijk verdeeld, konden we ze allemaal maar een mooie plek geven! Naar je heerlijke bed voelt dan toch een stuk minder fijn.
Vandaag hebben we appartementen bekeken. We willen nu dicht bij ons pand zitten zodat we lopend naar het werk kunnen. De appartementen vielen behoorlijk tegen (oke, wij zijn dan ook verwend), terwijl deze flats er vanaf de buiten kant mooi uit zien en er nog maar 3 jaar staan. Maar in deze periode zijn de ruimtes al zo uitgewoond dat we de keukenkastjes niet open durfden te doen. We hebben de hele middag er over gedaan om de paar appartementen te bekijken. Hier is het namelijk niet de gewoonte om de eigenaren van te voren te bellen. Nee, je moet gewoon geluk hebben als ze thuis zijn.
S (we korten trouwens even af met de voorletters, omdat wij dat altijd zeggen als we Nederlands spreken en een grapje over ze maken waar ze bij zitten) ging de hele middag met ons mee en nodigde ons uit voor een kopje thee in haar appartement. Dit is echt uitzonderlijk, want de meeste Chinezen hier schamen zich voor hun woning. Maar goed, haar man kwam er ook gezellig bij en streelde meteen Jelle z’n ego.’’You look even more handsome than last time!”. Thanks!
S riep om de minuut: ‘’Sorry, our house is really small”. Waarop wij maar zeiden dat we het wel mooi vonden.
We kregen thee, ‘’The best of the house’’, werd ons verteld. Dat is mooi meegenomen.
Nadat we deze op hadden keek Jelle iets minder moeilijk dan toen hij de thee kreeg, het was toch best lekker.
Het was bijzonder om te zien hoe deze mensen wonen. Dit zijn Chinezen met redelijk wat geld, maar ze wonen zo ontzettend klein en het was ongelooflijk vies. Ze wonen in een ruimte van 40m2 (met overal tralies voor de ramen) met hun dochtertje en hun schoonouders. Het is hier namelijk gebruikelijk dat grootouders erbij komen zodra hun kleinkind is geboren. Dan blijven ze een paar jaar om het kind te verzorgen, zodat de ouders kunnen werken.
Al met al was het een bijzondere 2e dag. Verder hebben we al wat voorbereidingen voor het werk getroffen en bekeken hoe we alles gaan aanpakken. Jelle gaat mij dit weekend het één en ander uitleggen over het bijhouden van de website, zodat ik daar mee kan beginnen maandag. Voor de rest moet er heel veel gebeuren en ja, waar moet je beginnen. Ons pand is opgeknapt, maar moet nu schoongemaakt worden en klaar gemaakt worden om in te kunnen werken.
Op deze site zullen we niet veel vertellen over het werk zelf, maar wel over onze privébelevenissen.
Tot snel!
PS: helemaal blij met mijn Nikon D3000 camera, elke dag zit vol fotomomentjes in Guangzhou.
Een jetlag. Het is nu bijna 01:30 en we zijn nog klaarwakker. Gisteren werd ‘t zelfs 04:30 voordat we enige vorm van slaap voelden. Om 04:00 vroeg Jelle namelijk nog of ik zin had om eten voor hem te halen. Nou nee!
Afgelopen dinsdag zijn we via Beijing naar Guangzhou gevlogen. Woensdagmiddag om 15:30 lokale tijd kwamen we aan. De warme bries die we voelden toen we de vliegtuigtrap afliepen gaf ons weer het vertrouwde gevoel van vorig jaar (ook het dringen om een plekje te bemachtigen in de bus trouwens).
Vanaf de 1e minuut hadden we allebei een heel ander gevoel dan vorig jaar. Toen we vorig jaar voor 8 maanden vertrokken waren we erg enthousiast, maar ook zenuwachtig en we voelden ons soms een beetje vreemd. Nu is alleen het enthousiaste deel nog maar over.
Guangzhou voelt voor ons nu alsof we in Amsterdam lopen. Een beetje onze stad, bekende wegen, vertrouwd straatbeeld en stiekem een beetje als 2e thuis. Wees niet bang lieve mensen, 2e plek en dus niet 1e. Want dat is natuurlijk bij jullie;)!
Woensdag liepen we meteen naar het kantoor, waar de meiden druk zaten te typen.
Hoe zullen ze gaan reageren? Daar hadden we al eerder over nagedacht. En eigenlijk deden ze het precies zoals wij verwacht hadden.
Alle koppies gingen omhoog, een verlegen/lacherig, maar toch enthousiast ‘Nihao’ klonk ons in de oren.. en.. jawel.. binnen 2 seconden was het hoofd weer naar het beeldscherm gedraaid. Fijn dat ze ons gemist hebben.
Maar wij weten wel beter, het is verlegenheid en ze vinden het volgens ons weer super leuk dat we er zijn.
’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten geweest en hebben we C een cadeautje gegeven voor haar kleine zoon, ‘’Xie Tianle’’ is zijn naam. Jelle had in NL al een mooie ruitblouse en een spijkerbroekje uitgezocht in maatje 80. ‘’Very Thankfull’’ was ze.
We verblijven hier weer in het Rosedale hotel, een bekende plek voor ons. Maar ditmaal kijken we uit op een krottenwijk. Als je dan je gordijnen sluit en gaat slapen kan je niet om de armoede heen. Je luxe kamer waardeer je dan zeker maar het geeft veel meer een soort van schaamtegevoel. Het is niet eerlijk verdeeld, konden we ze allemaal maar een mooie plek geven! Naar je heerlijke bed voelt dan toch een stuk minder fijn.
Vandaag hebben we appartementen bekeken. We willen nu dicht bij ons pand zitten zodat we lopend naar het werk kunnen. De appartementen vielen behoorlijk tegen (oke, wij zijn dan ook verwend), terwijl deze flats er vanaf de buiten kant mooi uit zien en er nog maar 3 jaar staan. Maar in deze periode zijn de ruimtes al zo uitgewoond dat we de keukenkastjes niet open durfden te doen. We hebben de hele middag er over gedaan om de paar appartementen te bekijken. Hier is het namelijk niet de gewoonte om de eigenaren van te voren te bellen. Nee, je moet gewoon geluk hebben als ze thuis zijn.
S (we korten trouwens even af met de voorletters, omdat wij dat altijd zeggen als we Nederlands spreken en een grapje over ze maken waar ze bij zitten) ging de hele middag met ons mee en nodigde ons uit voor een kopje thee in haar appartement. Dit is echt uitzonderlijk, want de meeste Chinezen hier schamen zich voor hun woning. Maar goed, haar man kwam er ook gezellig bij en streelde meteen Jelle z’n ego.’’You look even more handsome than last time!”. Thanks!
S riep om de minuut: ‘’Sorry, our house is really small”. Waarop wij maar zeiden dat we het wel mooi vonden.
We kregen thee, ‘’The best of the house’’, werd ons verteld. Dat is mooi meegenomen.
Nadat we deze op hadden keek Jelle iets minder moeilijk dan toen hij de thee kreeg, het was toch best lekker.
Het was bijzonder om te zien hoe deze mensen wonen. Dit zijn Chinezen met redelijk wat geld, maar ze wonen zo ontzettend klein en het was ongelooflijk vies. Ze wonen in een ruimte van 40m2 (met overal tralies voor de ramen) met hun dochtertje en hun schoonouders. Het is hier namelijk gebruikelijk dat grootouders erbij komen zodra hun kleinkind is geboren. Dan blijven ze een paar jaar om het kind te verzorgen, zodat de ouders kunnen werken.
Al met al was het een bijzondere 2e dag. Verder hebben we al wat voorbereidingen voor het werk getroffen en bekeken hoe we alles gaan aanpakken. Jelle gaat mij dit weekend het één en ander uitleggen over het bijhouden van de website, zodat ik daar mee kan beginnen maandag. Voor de rest moet er heel veel gebeuren en ja, waar moet je beginnen. Ons pand is opgeknapt, maar moet nu schoongemaakt worden en klaar gemaakt worden om in te kunnen werken.
Op deze site zullen we niet veel vertellen over het werk zelf, maar wel over onze privébelevenissen.
Tot snel!
PS: helemaal blij met mijn Nikon D3000 camera, elke dag zit vol fotomomentjes in Guangzhou.
-
05 Maart 2010 - 21:07
Mama Bya:
Wat heerlijk om weer jullie belevenissen te lezen. En het is nog maar de 2e dag van de geplande 4 maanden!
X (Mama)Bya -
05 Maart 2010 - 23:15
Laetitia:
Lieve Jelle en Ellen,
Als wij jullie verslag lezen zouden we jullie zo weer achterna willen...
Weer een leuk verhaal en wij leven met jullie mee!
Geniet van de komende maanden en wij kijken al weer uit naar het volgende verhaal.
Liefs Laetitia -
06 Maart 2010 - 04:11
Joerik:
Nice weer! succes met ze tweetjes! -
06 Maart 2010 - 07:34
Leonie:
Hey Ellen en Jelle,
Op de 2e dag alweer zo'n goed verhaal, leuk om te lezen! :-) Heel veel plezier en succes!
Groetjes Leonie -
06 Maart 2010 - 08:59
Lidewey:
Wat leuk allemaal! en wat een mooie foto's.
Geniet er maar weer van!
kus Lidewey -
06 Maart 2010 - 10:30
Mama:
Wat hebben jullie alweer veel beleefd. Mooie foto's Ellen!
Ben benieuwd waar jullie uiteindelijk terecht komen. -
06 Maart 2010 - 13:26
Saskia:
Oh jullie zitten er alweer !! Ik loop echt achter hoor !Schaam me diep....haha ! Prachtig heldere foto's zeg !
Werk en geniet ze hoor !
XXX Ook groetjes van Romy Ruben en Stef :) -
06 Maart 2010 - 14:29
Tess:
Zooo wat een eerste verhaal weer hahaha! superr om het weer te lezen..;)
Kuss -
06 Maart 2010 - 15:14
Lise:
Klinkt allemaal weer helemaal goed!
Lieve groet, -
06 Maart 2010 - 19:27
Anne:
Back in town dus..
Had ook niet anders van jullie verwacht, het is jullie 2e leven..
Heel veel succes met de zaken!
kus ook van di mama -
07 Maart 2010 - 08:50
Amanda:
Heerlijk Jell&Ell om jullie verhalen weer te kunnen lezen! Ennuh die meiden waren zekers wel blij jullie weer te zien, kan niet anders!!!
Succes daar!!!
Kusje Amanda -
07 Maart 2010 - 10:59
Rob:
Leuk verhaal, prachtige foto's. Moet je echt iets mee doen, El!
Krijg gelijk zin om ook nog een keer te gaan, wanneer hebben jullie tijd....?
xxx -
07 Maart 2010 - 14:54
Kathe:
Ha die El en Jel
Erg leuk om jullie verhalen weer te lezen
Ik wens jullie weer heel veel succes en plezier daar.
Dikke kus -
08 Maart 2010 - 10:29
Celia En Henk:
Hallo luitjes,
Bekend weer hoor en schitterende foto's weer! Zijn benieuwd naar jullie verdere belevenissen. Klopt het, dat het weer een beetje nederlands lijkt? Veel plezier daar en werkze! -
09 Maart 2010 - 11:01
Lisa Ong:
Jeeej! Weer een onvergetelijke ervaring voor de boeg! Geniet ervan met z'n tweetjes! Veel plezier! -
09 Maart 2010 - 11:01
Lisa Ong:
Jeeej! Weer een onvergetelijke ervaring voor de boeg! Geniet ervan met z'n tweetjes! Veel plezier! -
15 Maart 2010 - 19:46
Martijn:
Wat een mooie avontuur.
Enjoy Life!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
